Ur. w 1925 roku w Warszawie, zm. w 2001 roku w Paryżu.

Fotograf. W 1956 roku obronił dyplom na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Był członkiem SPAF, współpracował z wieloma czasopismami (ze „Stolicą”, „Zwierciadłem”, „Ty i ja”, „La Pologne”). Był związany ze środowiskiem artystów awangardowych, fotografował dla Galerii Krzywe Koło, Galerii Foksal, teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora i teatru Grotowskiego. Od lat 70. przebywał we Francji, gdzie współpracował z najważniejszymi instytucjami, m.in. z Centre Pompidou w Paryżu. Pozostawił po sobie olbrzymie archiwum fotograficzne, które zostało przekazane przez jego żonę Ankę Ptaszkowską Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Tworzył zarówno fotografię dokumentacyjną, jak i artystyczną – cykle bardzo konceptualne, jak np. 6 metrów przed Paryżem czy wiele prac poświęconych zjawiskom świetlnym, w których – co Kossakowski silnie podkreślał – światło nie stanowiło elementu modelującego przedmioty, ale było obiektem samym w sobie, głównym bohaterem fotografii.