Ur. w 1912 roku w Warszawie, zm. 9 czerwca 1999 roku tamże.

Studiował w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa, naukę kontynuował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych u prof. L. Pękalskiego i F. Kowarskiego. Dyplom otrzymał w 1946 roku w pracowni F. Kowarskiego. Współzałożyciel i członek grupy Warszawa. W dwudziestoleciu międzywojennym należał wraz z Zygmuntem Waliszewskim do grupy artystycznej „Pryzmat”. Zajmował się malarstwem sztalugowym i ściennym, tworzył gwasze, akwarele, pastele, rysunki. Jest autorem projektów polichromii i elewacji budynków na Starówce oraz koncepcji kolorystycznej Nowego Światu. Brał udział w wystawach w kraju i za granicą (m.in. w USA, Jugosławii, Anglii, na Węgrzech, w NRD, Czechosłowacji, Rumunii, RFN i we Włoszech). W 1953 roku został laureatem Państwowej Nagrody Plastyczne, a w 1963 roku – Nagrody Ministra Kultury i Sztuki za całokształt pracy. Jego prace znajdują się w muzeach i zbiorach prywatnych w kraju i za granicą. Autor licznych wystaw indywidualnych, w tym: wystawy w Zachęcie w 1963 roku, w warszawskim Domu Plastyka w 1979 roku i w Berlinie w Galerie im Turm w 1979 roku.