Ur. w 1942 roku w Warszawie, zm. w 2024 roku.

Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1969 roku otrzymał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Aleksandra Kobzdeja. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i grafiką. Był współzałożycielem grupy Aut, której program znalazł wyraz w tytule wystawy zorganizowanej w 1970 roku w warszawskiej galerii MDM – Polska figuracja, polski styl, polska egzotyka. Brał udział w ruchu artystycznym O poprawę. Jego twórczość wpisuje się w nurt nowej figuracji w malarstwie polskim. Jednocześnie bliska jest założeniom fotorealizmu. Początkowo przenosił na płótno XIX-wieczne fotografie z rodzinnych albumów, często bardzo sentymentalne i prowincjonalne w ogólnym wyrazie. Później zaczął aranżować sceny z udziałem głównie bliskich osób z rodziny i grona przyjaciół. W centrum kompozycji umieszczał płasko malowane postacie w statycznych pozach. Kolorystykę ograniczał do gamy barwnej typowej dla fotografii, wzbogaconej niekiedy silnym akcentem błękitu lub zieleni. Sceneria, stroje i atrybuty portretowanych postaci mają swoje źródła w przeszłości. Malarz nawiązuje do funkcjonujących w świadomości ogólnej wątków literackich, wydarzeń historycznych czy mitów. Przede wszystkim jednak sięga do własnego dzieciństwa, rodzinnej pamięci, polskiej historii i literatury, tworząc kontekst specyficznie pojmowanej polskości. W 1992 roku artysta założył Europejską Akademię Sztuk w Warszawie. W latach 1992-1996 był członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP.