Teatr zaangażowany 1918–1939 — projekty. Wykład dr Zofii Dworakowskiej z cyklu „Szklane domy“
Zachęta | sala kinowa (wejście od ul. Burschego, schodkami w górę)
wstęp wolny
Dwudziestolecie międzywojenne to okres bujnego życia teatralnego i ścierania się różnych koncepcji ideowych, w którym można odnaleźć początki wielu dyskusji kluczowych dla współczesnego teatru polskiego. W latach 1918–1939 eksperymentom artystycznym towarzyszy praca nad instytucjonalnym kształtem życia teatralnego, a projektowaniu teatru narodowego — wzrost popularności teatrów rozrywkowych. Jest to wreszcie okres refleksji nad politycznymi powinnościami teatru w czasie odbudowywania państwowości polskiej po okresie zaborów. Społeczne zaangażowanie teatru w II Rzeczpospolitej przybierało różne formy: od artykulacji idei narodowych, przez krytykę nierówności klasowych i zwiększanie dostępu do kultury, aż do prób teatru partycypacyjnego. Wykład poświęcony będzie tym inicjatywom teatralnym dwudziestolecia, które eksperymentowały z demokratycznym potencjałem teatru, zarówno w sferze estetycznej, jak i organizacyjnej, a więc m.in. koncepcji teatrów wiejskich Jędrzeja Cierniaka, robotniczemu ruchowi teatralnemu, wyprawom Reduty.
Dyskusję po wykładzie poprowadzi dr hab. Iwona Kurz
dr Zofia Dworakowska — teatrolożka, socjolożka, adiunkt w Zakładzie Teatru i Widowisk Instytutu Kultury Polskiej UW, kieruje specjalizacją Animacja Kultury w IKP UW i, wspólnie z Justyną Sobczyk, studiami Pedagogika teatru. Zajmuje się badaniem różnych form uczestnictwa w kulturze, sztuką społecznie zaangażowaną oraz problematyką twórczych badań jakościowych. Redaktorka książek: CZ–PL. Teatr po przebudowie (2008), Wolność w systemie zniewolenia. Rozmowy o polskiej kontrkulturze (wraz z Aldoną Jawłowską, 2008), Twórcze społeczności. Notatki z terenu / Creative Communities. Field Notes (wraz z Joanną Kubicką, 2012), Grotowski — narracje (zespołowa, 2013)
dr hab. Iwona Kurz (Instytut Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego) – zajmuje się historią nowoczesnej kultury polskiej w perspektywie wizualnej, antropologią kultury wizualnej oraz problematyką ciała i gender. Autorka książki Twarze w tłumie (2005, Nominacja do Nagrody Nike, Nagroda im. Michałka za najlepszą książkę filmoznawczą), współautorka Obyczajów polskich. Wiek XX w krótkich hasłach (2008) i Śladów Holokaustu w imaginarium kultury polskiej (2017), redaktorka tomu Film i historia (2008), współredaktorka Antropologii ciała (2008) oraz Antropologii kultury wizualnej (2012). Redaguje pismo „Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej”
Szklane domy to cykl wykładów wprowadzających w tematykę wystawy planowanej w lutym 2018 roku, realizowanej przez Zachętę — Narodową Galerię Sztuki i Instytut Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego.