Współczesna nauka deklaratywnie określana jest jako charakteryzująca się przekraczaniem granic oraz dyscyplin naukowych, natomiast intensywny rozwój metod badawczych i technologii pozwalają sformułować świeże, odmienne od dotychczasowego podejście do problemów badawczych. Interdyscyplinarność zatem powinna umożliwiać wydostanie się poza swoją dziedzinę, torować drogę do wypłynięcia na szersze wody metodologiczne. Modna wieloaspektowość studiów wkroczyła również do nauk humanistycznych, np. archeolog śmiało sięga po zdobycze chemii, biologii czy fizyki. Warto jednak zastanowić się, czy interdyscyplinarność badań zawsze oznacza interdyscyplinarność wiedzy, która w ich efekcie jest generowana. Czy może mimo wysiłków nadal służy ona tylko jednej gałęzi nauki?

prowadzenie: dr Roksana Chowaniec i dr hab. Łukasz Niesiołowski-Spano

Łukasz Niesiołowski-Spanò — historyk zajmujący się głównie dziejami starożytnej Palestyny. Pracuje w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Kierował m.in. interdyscyplinarnym projektem badawczym Egea i Lewant na przełomie epoki brązu i żelaza (NPRH, MNiSW). Autor m.in. książki Dziedzictwo Goliata. Filistyni i Hebrajczycy w czasach biblijnych (2012).

Roksana Chowaniec — adiunkt w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2009 roku prowadzi pierwsze polskie interdyscyplinarne badania archeologiczne na Sycylii, w obrębie starożytnego miasta Akrai. Bada antyczną kulturę materialną, ale podejmuje także zagadnienia związane z rekonstrukcją środowiska naturalnego, krajobrazu czy diety. Jest kierownikiem kilku grantów MNISW i Narodowego Centrum Nauki, m.in. Na rubieżach Syrakuz. Multidyscyplinarne studia nad starożytnym ośrodkiem Akrai/Acrae, płd-wsch. Sycylia, a także koordynatorem grantu UE Erasmus+. Współpracuje naukowo m.in. z uniwersytetami w Katanii, Salento, Messynie, Barcelonie, Kalmarze, Rzymie, Atenach i Rethymno. Stypendystka Römisch-Germanische Kommission, Deutscher Akademischer Austauschdienst czy Bogliasco Foundation. Od lat zajmuje się również edukacją i popularyzacją dziedzictwa archeologicznego, współpracowała z Centrum Nauki Kopernik i Muzeum Archeologicznym w Biskupinie.