Konwersatorium „Awangarda: dom i warsztat”
Spotkanie trzecie: Franciszka i Stefan Themersonowie
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
brak wolnych miejsc
prowadzenie: dr hab. Iwona Kurz
Chętnych do udziału w konwersatorium prosimy o przesłanie formularza zgłoszeniowego z informacją dlaczego chcą Państwo wziąć w nim udział. Wymagana jest obecność na wszystkich spotkaniach i znajomość wskazanych przez prowadzącą lektur. Liczba miejsc ograniczona.
Przedmiotem spotkań będzie namysł nad praktyką twórczą polskiej awangardy okresu dwudziestolecia, podejmowaną w bliskich związkach przyjacielskich i miłosnych, w których życie i praca, prywatne i publiczne nie oddzielało się od siebie. Za działaniami awangardy kryła się chęć poszukiwania nowych form estetycznych, ale też przekształcenia za ich pomocą życia codziennego — nadania nowej formy także przezroczystym praktykom dnia pracy i odpoczynku.
Stefan Themerson (1910–1988) i Franciszka z d. Weinles (1907–1988) poznali się pod koniec lat 20. XX wieku w Warszawie, gdzie on studiował fizykę i architekturę (formalnie studiów nie skończył), a ona malarstwo (ukończone z wyróżnieniem). Pobrali się w 1931 roku i przez resztę życia prowadzili wspólne życie i wspólnie pracowali nad projektami artystycznymi. Zajmowali się fotografią, grafiką, zrealizowali też siedem filmów eksperymentalnych. Wydali szereg książek, w tym do dziś wznawiane książki dla dzieci. W latach 1948–1979 prowadzili własne wydawnictwo Gaberbocchus Press. Stefan Themerson był również autorem wielu powieści. Mieszkali w Warszawie, potem, od 1938 roku — w Paryżu, obracając się w różnych środowiskach artystycznych, a od 1942 roku do końca życia (oboje zmarli w 1988 roku) w Londynie.
Literatura:
- „O potrzebie tworzenia widzeń” [1937], przeł. Małgorzata Sady, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa 2008
- „Stefan i Franciszka Themerson. Poszukiwania wizualne”, red. Urszula Czartoryska, Muzeum Sztuki, Łódź 1981
- „Gościniec Sztuki” 2011, nr 2
- Zofia Baranowicz, „Polska awangarda artystyczna 1919–1939”, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979
- Andrzej Turowski, „Budowniczowie świata. Z dziejów radykalnego modernizmu w sztuce polskiej”, Kraków 2000
Iwona Kurz — prof. w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się historią nowoczesnej kultury polskiej w perspektywie wizualnej, antropologią kultury wizualnej oraz problematyką ciała i gender. Autorka książki Twarze w tłumie (2005, nominacja do Nagrody Nike, nagroda im. Michałka za najlepszą książkę filmoznawczą), współautorka książek Obyczaje polskie. Wiek XX w krótkich hasłach (2008), Ślady Holokaustu w imaginarium kultury polskiej (2017), Ekspozycje nowoczesności. Wystawy a doświadczanie procesów modernizacyjnych w Polsce 1821–1929 (2017) oraz Kultura wizualna w Polsce (2017, dwa tomy), redaktorka tomu Film i historia (2008), współredaktorka Antropologii ciała (2008) oraz Antropologii kultury wizualnej (2012). Redaguje pismo „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” (www.pismowidok.org)
Kolejne spotkanie:
- 30 maja
-
24.02 – 27.05.2018Przyszłość będzie innaWizje i praktyki modernizacji społecznych po roku 1918
Wystawa poświęcona dwudziestoleciu międzywojennemu w Polsce, której narracja zbudowana będzie wokół kluczowych idei społecznych, jakie rodzą się po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. Koncepcje modernizacyjne skupiające się na potrzebach dotychczas niedowartościowanych grup społecznych — kobiet, dzieci, robotników czy mniejszości narodowych — pokazane zostaną za pomocą szeroko pojętej kultury wizualnej tego czasu (od architektury i wzornictwa po najbardziej nowoczesne wówczas medium — film).
Zachęta – Narodowa Galeria SztukiZachęta