Międzynarodowe sympozjum wpisuje się we współczesną refleksję nad historiami wystaw sztuki i architektury podejmowaną przez instytucje badawcze oraz muzea i galerie dokumentujące swoją działalność wystawienniczą. Wystąpienia i dyskusje skupione będą wokół trzech głównych problemów: definiowania wystaw sztuki i architektury jako specyficznego medium/formy/konstelacji dzieł, współczesnego statusu historii wystaw jako obszaru badawczego sytuującego się na pograniczu dyscyplin humanistycznych oraz wokół perspektyw metodologicznych, których ponowne określenie wydaje się dziś konieczne wobec różnorodnych praktyk badania archiwów sztuki nowoczesnej i współczesnej, bądź też wobec kuratorskich praktyk „rekonstrukcji” dawnych ekspozycji.
Wystawa definiowana jest współcześnie jako złożone medium, całościowe dzieło (Gesamtkunstwerk) komponowane z wielu innych dzieł, krytyczna forma czerpiąca z doświadczeń architektury w kształtowaniu przestrzeni czy też posługująca się modelami narracji filmowej. Jako wydarzenie społeczne i polityczne wywodzące się z tradycji dawnych Salonów wystawa sprawia, że dzieła sztuki stają się widzialne w sferze publicznej i poddawane są osądom w ramach krytyki artystycznej.
Historie wystaw to widoczne co najmniej od kilku dekad pole badań akademickich usytuowane między historią sztuki (w tym historią krytyki artystycznej) a muzeologią czy studiami nad nowoczesną i współczesną kulturą wizualną. W praktykach instytucji sztuki dokumentujących swoją działalność punktem wyjścia pozostaje kalendarium wystaw. Z jednej strony chronologia jest przydatna w porządkowaniu zjawisk, z drugiej zaś prowokuje pytania o jej zbieżność i rozbieżność z periodyzacjami ugruntowanymi w historii sztuki i architektury czy z „momentami zwrotnymi” — jak np. rok 1956, 1968 czy 1989 — w globalnej i regionalnej historii politycznej.
Nowe perspektywy to zawarty w tytule sympozjum postulat aktualizacji już istniejących definicji i kontekstów interpretacyjnych, takich jak związki historii wystaw z historią sztuki i architektury, historią recepcji czy historią kuratorstwa. Wobec wielości mediów i praktyk składających się na konstelacje ekspozycji ponownego przemyślenia wymaga nie tylko status materialny i przestrzenny wystaw, ich czasowe umiejscowienie czy geograficzne przemieszczenia, lecz także społeczny zasięg ich recepcji oraz współdziałanie przy jej powstawaniu kuratorów, artystów, projektantów i innych instytucjonalnych lub politycznych decydentów.
Czy historie wystaw wyczerpały już swój archiwalny i metodologiczny potencjał, czy może wciąż pozostają obszarem zaniedbanym w ramach nowoczesnej i współczesnej historii sztuki, historii architektury, studiów nad kulturą wizualną? Czy jako historie wizualnych form wymiany kulturalnej w świecie zmieniających się granic i politycznych wpływów dokonały znaczących przewartościowań geografii sztuki? Czy jako studia wydarzeń społecznych zależnych od sieci instytucjonalnych powiązań, czy też bezpośrednich artystycznych kontaktów przyczyniły się do zakwestionowania „kanonów” wykrystalizowanych już w historii sztuki i architektury, na przykład wartościowania ekspozycji według kryterium „awangardowości” lub „nowoczesności”?
Centrala (Simone De Iacobis, Małgorzata Kuciewicz) to warszawskie studio prowadzące niezależne projekty badawcze, których celem jest odnowa języka architektury dokonywana poprzez jego reinterpretację i różnego rodzaju interwencje w tkankę miasta. Projekty studia pobudzają do refleksji na temat przestrzeni miejskiej, wystaw i projektów architektonicznych. De Iacobis i Kuciewicz we współpracy z kuratorką Anną Ptak przygotowali wystawę Amplifikacja natury prezentowaną w Pawilonie Polskim na Biennale Architektury w Wenecji w 2018 roku. Oboje byli stypendystami Akademii Schloss Solitude w Stuttgarcie (2015/2016) i Międzynarodowego Stowarzyszenia Artystów Khoj w New Delhi (2016). Centrala zaprojektowała wiele wystaw, m.in. pokazy prac Zofii i Oskara Hansenów (MACBA, Barcelona, 2014; Muzeum Sztuki Współczesnej Serralves, Porto, 2015; Yale School of Architecture, 2016; Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa, 2017; Narodowa Galeria Sztuki, Wilno, 2017), Wojciecha Zamecznika (Fundacja Archeologia Fotografii, Warszawa, 2018), a także Jacka Damięckiego (Zachęta — Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 2016). Wszystkie wymienione projekty łączyła idea zrekonstruowania gramatyki wystaw wypracowanej przez ich autorów i przyjrzenie się jej z dzisiejszej perspektywy.
jest adiunktem na Uniwersytecie Panthéon-Sorbonne w Paryżu i zajmuje się historią i teorią sztuki współczesnej. Od 2016 roku przebywa na urlopie i pracuje jako doradca naukowy w Institut national d’histoire de l’art (INHA), gdzie kieruje projektem 1959–1985, Au prisme de la Biennale de Paris (.inha.fr/fr/ recherche). Uzyskała stopień doktora na Université de Montréal i EHESS (École des hautes études en sciences sociales w Paryżu oraz doktora habilitowanego na Stanford University. Głównym przedmiotem jej zainteresowań badawczych są historia i teoria wystawiennictwa, historia idei, historia sztuki społecznej w Rosji i Związku Radzieckim. Zagadnienia te omawia szeroko w swojej książce Usages et utopies. L’exposition dans l’avant-garde russe prérévolutionnaire (1900–1916) [Praktyka i utopia. Wystawy sztuki awangardowej w przedrewolucyjnej Rosji](Les presses du réel, Dijon 2015). Redagowała gościnnie specjalne wydanie czasopisma naukowego „Intermédialités” zatytułowane Exposer / Displaying (nr 15, 2010). W ostatnim czasie opublikowała artykuły: The Exhibition as Parergon of Artworks: Russian Avant-Garde Experiments [Wystawa jako parergorn. Rosyjski eksperyment z awangardą], w: Theater, Garden, Bestiary: A Materialist History of Exhibition(red. V. Normand i T. Garcia, MIT Press, Sternberg Press, 2019); Ouverture pour cause d’inventaire. Figures et significations de lexhaustivité en exposition [Otwarte z powodu inwentaryzacji. Figury i znaczenia kompletności na wystawach], w: Commissariat engagé / Critical Curating, specjalnym wydaniu czasopisma „RACAR” (red. M. Fraser i A. Ming Wai Jim, t. 43, nr 2, 2018).
wykłada historię modernizmu XX wieku w Courtauld Institute of Art w Londynie, gdzie prowadzi studia licencjackie i podyplomowe poświęcone kulturze czasów zimnej wojny, kontrkulturze i sztuce eksperymentalnej w Europie Wschodniej i Ameryce Łacińskiej. Jest autorką książek Antypolitics in Central European Art 1956–1989 (IB Tauris, London 2014) i Networking the Bloc: Experimental Art in Eastern Europe 1968–1981 (MIT Press, Cambridge, Mass., London 2018).
jest starszą konsultantką naukową w Instytucie Historii Sztuki w Zagrzebiu. Zajmuje się badaniami porównawczymi w obszarze powojennej sztuki współczesnej w Europie Środkowej i Południowo-Wschodniej, a w szczególności relacjami między sztuką i polityką. Jest autorką i redaktorką książek, m.in. Modern and Contemporary Artists’ Networks. An Enquiry into Digital History of Art and Architecture, 2018; French Artistic Culture and Central-East European Modern Art, 2017; Socialism and Modernity — Art, Culture, Politics 1950–1974, 2013; Modern Art in Croatia 1896–1975, 2012; opublikowała również szereg artykułów z zakresu krytyki sztuki oraz sztuki i polityki kulturalnej Socjalistycznej Republiki Jugosławii. Zakończyła pierwszy etap projektu badawczego dotyczącego cyfrowej historii sztuki pt. ARTNET — Modern and contemporary artist networks, art groups and collaborative art. practices. Organization and communication models of 20th century artists networking practices (2014–2018) i pracuje nad kolejnym, poświęconym polityce niezaangażowania i wymiany kulturowej między Socjalistyczną Republiką Jugosławii a Ruchem Państw Niezaangażowanych skupiającym kraje Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej.
jest doktorantem i studiuje historię sztuki w Courtauld Institute of Art w Londynie. Uzyskał tytuł licencjata z historii sztuki i języka portugalskiego na Uniwersytecie w Manchesterze, a następnie tytuł magistra historii sztuki w Courtauld Institute of Art w Londynie. Przedmiotem jego badań są wystawy grafiki w krajach bloku wschodniego oraz relacje między światem sztuki a polityką w okresie zimnej wojny. Interesują go szczególnie kuratorskie strategie negocjowania podziału władzy stosowane na Biennale Grafiki w Lublanie (1955), Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie (1966) oraz Triennale Grafiki w Tallinie (1968). Projekt powstaje pod kierownictwem dr Klary Kemp-Welch, jest finansowany przez Arts and Humanities Research Council, UK. Komorowski współpracuje z redakcją „Immediations” — rocznika naukowego poświęconego historii sztuki, wydawanego przez Courtauld Institute of Art. Obecnie pracuje nad ukończeniem doktoratu i przygotowuje esej na temat polityk transnarodowych w kontekście wystaw grafiki w krajach bloku wschodniego, który zostanie opublikowany przez wydawnictwo Bloomsbury Academic w 2020 roku w tomie Exhibitions and Transnational Exchange: Art and Design, Borders and Boundaries from 1945.
historyk sztuki i amerykanista, adiunkt na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego zainteresowania zawodowe obejmują sztukę Stanów Zjednoczonych, teorię i metodologię historii sztuki; obecne badania koncentrują się na współczesnym „życiu” amerykańskich mitów wizualnych w sztuce i kulturze wizualnej, a także na związkach między historią sztuki, filmem i filmoznawstwem. Stypendysta Fundacji Fulbrighta na City University w Nowym Jorku (2007–2008), Terra Foundation for American Art Summer Residency w Giverny we Francji (2008), Terra Travel Grant w Stanach Zjednoczonych (2013) i Kościuszko Foundation Research Grant na Uniwerstecie Południowej Kalifornii w Los Angeles (2019); członek AICA i Polskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Jest autorem książki Hopper wirtualny. Obrazy w pamiętającym spojrzeniu (Toruń 2013), a także licznych artykułów naukowych poświęconych sztuce nowoczesnej i współczesnej oraz teorii sztuki, publikował m.in. w „Oxford Art Journal”, „Kwartalniku Filmowym”, „Artium Questiones”, „RIHA Journal”.
jest historyczką sztuki i kuratorką, od 2017 roku mieszka i pracuje w Helsinkach w Finlandii. Była kuratorką ponad 20 wystaw, w tym 3 wystaw Fridy Kahlo w Rosji. Wcześniejsze doświadczenie zawodowe: zastępca dyrektora Działu Sztuki Współczesnej i główny kurator kolekcji sztuki współczesnej w Państwowym Muzeum Ermitażu w Sankt Petersburgu (2007–2017); profesor goszczący na Wydziale Historii Sztuki i Wydziale Historycznym na Petersburskim Uniwersytecie Państwowym (historia sztuki radzieckiej i współczesnej sztuki rosyjskiej) (2014). Specjalizacja: dyplomacja kulturalna, radziecka polityka kulturalna, sztuka zachodnia w ZSRR, kobiety w sztuce. Najnowsze publikacje: The Room of Contemporary Art in the State Hermitage in 1932–1937, „Hermitage Magazine” (nr 23, 2016); By Way of Exchange: A Collection of Modern Art Divided between Moscow and Leningrad. 1928–1932, „Hermitage Magazine (nr 23, 2016); From Mexican Artists to the Soviet State, „Studia Politica. Romanian Political Science Review” (t. XVII, nr 3, 2017); (we współpracy z H. Prignitz-Podą), Frida Kahlo’s Lost Painting, The Wounded Table — A Mystery, „IFAR Journal” (grudzień 2017); „Бастарды культурных связей. Интернациональные художественные контакты СССР в 1920–1950-e годы [Bastardzi związków kulturowych. Międzynarodowe kontakty artystyczne ZSRR w latach 1920–1950] (Muzeum Sztuki Współczesnej Garaż, Moskwa 2019).
jest prorektorem ds. sztuki, badań i rozwoju w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze (AVU), najstarszej akademii sztuki w Czechach. Jest historyczką sztuki i kuratorką, a także dyrektorką Centrum Badań przy Akademii Sztuk Pięknych. Uczestniczka wielu międzynarodowych konferencji, bierze czynny udział czeskim życiu artystycznym i naukowym. W latach 2014–2017 była prorektorem ds. naukowych na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. Jest autorką książek A Walk Through Prague: Actions, Performances, Happenings 1949–1989 (VVP AVU, 2017) i Czech Action Art: Happenings, Actions, Events, Land Art, Body Art And Performance Art Behind the Iron Curtain(Karolinum Press, 2015). Prowadzi wykłady ze sztuki czeskiej XX wieku, jest współredaktorką antologii manifestów i dokumentów dotyczących sztuki czeskiej w latach 1939–1989 i 1980–2010. Opublikowała wiele artykułów w czasopismach artystycznych i katalogach, m.in. Jiří Kovanda:I Haven’t Been Here Yet/ Jiří Kovanda. Jeszcze tu nie byłem (Muzeum Współczesne we Wrocławiu, Dom Sztuki w Brnie, 2013), Between the First nad Second Modernity 1985–2012 (Galeria Narodowa w Pradze, 2011), Fluxus East (Künstlerhaus Bethanien, Berlin 2007) oraz Action, Word, Movement, Space (Galeria Miasta Stołecznego Pragi, 1999). Jest kuratorką wielu wystaw, m.in. Sometimes in a Skirt. Art of the 1990s (Morawska Galeria w Brnie i Galeria Miasta Stołecznego Pragi, 2014), The Beginning of a Century 2000–2010 (Galeria Czech Zachodnich w Pilźnie, 2012; Galeria Sztuk Pięknych w Ostrawie, 2013) i Insiders. The Inobtrusive Generation of the Late 1990s (Dom Sztuki w Brnie, 2004; Galeria Futura, Praga, 2005).
mieszka w Londynie. Jest pracownikiem naukowym i redaktorem ośrodka badawczego Afterall i wykłada na University of the Arts w Londynie. Przedmiotem jego badań są poszukiwania artystyczne, edukacja artystyczna i wystawy, ze szczególnym uwzględnieniem praktyk eksperymentalnych i kolektywnych. Jest współredaktorem książek: (z Sylvèrem Lotringerem) Schizo-Culture: The Event, The Book (Semiotext (e)/MIT Press, 2014) i (z Davidem Tehem) Artist-to-Artist: Independent Art Festivals w Chiang Mai 1992–98 (Afterall Books, 2018) oraz innych publikacji.
jest profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Edukacji Artystycznej Uniwersytetu w Trnawie (Słowacja). Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie oraz na Universität für angewandte Kunst w Wiedniu (doktorat). Była kuratorką w Słowackiej Galerii Narodowej w Bratysławie, wykładała w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych i Projektowania w Bratysławie, w Rhode Island School of Design w Providence (Stany Zjednoczone) oraz na Universität für angewandte Kunst w Wiedniu. Uczęszczała do Getty Summer Institute in Art History and Visual Studies, University of Rochester (Stany Zjednoczone). W 1999 i w 2003 roku była stypendystką Fundacji Fulbrighta na RISD (Rhode Island School of Design) w Providence i Columbia University w Nowym Jorku, w 2008 roku otrzymała stypendium Weiser Fellow na Wydziale Studiów Muzealnych Uniwersytetu Michigan w Ann Arbor (Stany Zjednoczone). W 2010 i 2012 roku uczestniczyła w międzynarodowym sympozjum Art History Meets Art Theory zorganizowanym przez Clark Art Institute, Williamstown (Stany Zjednoczone) w Brnie i Bukareszcie. Jest autorką książek: Dvojhlasné dejiny umenia / Double Voiced Art History (Petrus, Bratysława 2002), wersja niemiecka: Zweistimmige Kunstgeschichte (Praesens Verlag, Wien 2008), Teória a prax múzea umenia / Theory and Practice of Art Museum (N-CSU, Bratislava 2002), Efekt múzea: Predmety, praktiky, publikum. Antológia textov anglo-americkej kritickej teórie múzea / The Effect of the Museum: Objects, Practices, Audiences. An Anthology of Anglo-American Theory of Museum (AFAD Press, Bratislava 2006), Curating „Eastern Europe” and Beyond: Art History Through the Exhibition (Peter Lang, Cologne 2013; Veda, Bratislava 2013) oraz licznych tekstów na temat sztuki Europy Wschodniej, muzeologii krytycznej, historii wystaw, płci oraz feminizmu.
jest profesorem nadzwyczajnym (na stażu) w Yale School of Architecture, gdzie prowadzi zajęcia z projektowania, historii i teorii architektury. Jej zainteresowania naukowe obejmują europejską i amerykańską sztukę i architekturę XX wieku, teorię sztuki i estetyki oraz historię idei. Jest autorką książek: Achtung Architektur!Image and Phantasm in Contemporary Austrian Architecture (MIT Press/Graham Foundation, 1996), Alvar Aalto: Architecture, Modernity and geopolitics (Yale University Press, 2009) — nagroda Alice Davis Hitchcock przyznawana co roku przez SAH (Society of Architectural Historians) za najlepszą pracę stypendialną napisaną przez naukowca z Ameryki Północnej — oraz Kevin Roche: Architecture as Environment (Yale University Press, 2011). Jest współredaktorką, z Donaldem Albrechtem, książki Eero Saarinen: Shaping the Future (Yale University Press, 2006), która zdobyła Philip Johnson Award, przyznawaną corocznie przez SAH za najlepszy katalog wystaw i nagrodę Bannister Fletcher Award przyznawaną przez London Authors Club za najlepszą książkę z zakresu sztuki i architektury. Jej najnowsza książka to Eksponat A:Exhibitions that Transformed Architecture, 1948–2000 (Phaidon, 2018). Obecnie kończy pisać książkę Untimely Modern: Presence of the Past and Other Strange Temporalities.Jej artykuły naukowe i eseje były publikowane w licznych czasopismach europejskich, m.in. „AA Files”, „Daidalos”, „Finnish Architectural Review”, „Getty Research Magazine”, „Log”, „Perspecta”, „PIN-UP” i „SOM Journal”, a także w katalogach wystaw. Doświadczenie kuratorskie zdobywała, kierując zespołem kuratorów przy wystawie Eero Saarinen: Shaping the Future (Muzeum Architektury Fińskiej, wystawa podróżująca, 2006); jako kuratorka wystawy Kevin Roche: Architecture as Environment /(Yale School of Architecture Gallery, 2011); jako konsultantka naukowa wystawy Alvar Aalto: Second Nature (Vitra Design Museum, wystawa podróżująca, 2014–2015) oraz jako kuratorka Le Carré Bleu: A Legendary Little Magazine from Helsinki, 1958–1961 (Muzeum Architektury Fińskiej, 2016). Jej prace naukowe były wspierane przez Getty Foundation, Graham Foundation, Fińską Akademię Sztuki i Nauki oraz austriackie Ministerstwo Nauki i Badań Naukowych. Posiada tytuły magistra Uniwersytetu Technologicznego w Tampere w Finlandii i Yale University oraz doktorat Columbia University.
doktorantka w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. W swoich badaniach podejmuje temat wymiany wystaw między Polską a Czechosłowacją w epoce zimnej wojny. Uczestniczyła w projekcie badawczym Historia wystaw w Zachęcie — Centralnym Biurze Wystaw Artystycznych 1949–1970 (2014–2018). Jej publikacje obejmują: Official Exhibitions from Czechoslovakia in Poland as a Tool for Re-Mapping History of Art in Central Eastern Europe during the Cold War / Oficjalne wystawy z Czechosłowacji w Polsce jako narzędzie do ponownego zmapowania historii sztuki w Europie Środkowo-Wschodniej w epoce zimnej wojny”, „Revisiting Heritage” (ASP w Warszawie, 2019); The War Brought Us Close and the Peace Will Not Divide Us: Exhibitions of Art from Czechoslovakia in Warsaw in the Late 1940’s, „Ikonotheka” (nr 26, 2016). Materiały konferencyjne: Exhibition, Poland-Czechoslovakia. Centuries of Neighbourhood and Friendship (1978) na międzynarodowej konferencji Making and Re-Making Europe. Czech and Slovak Contribution, The Munk School of Global Affairs and Public Policy, Uniwersytet w Toronto, 2018; Artyści słowaccy na wystawach czechosłowackich w powojennej Warszawie, na konferencji Słowacja w Czechosłowacji 1918–1992: Aspekty polityczne, ekonomiczne i kulturowe, Instytut Słowacki w Warszawie, 2018.
jest adiunktem w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, kierownikiem Zakładu Teorii Sztuki w IHS UW. Habilitacja na Wydziale Historycznym UW (2013). Absolwentka University of Cambridge (Historia i filozofia architektury, PhD, 1999; MPhil, 1996). Autorka książek: Gry sztuki z architekturą. Nowoczesne powinowactwa i współczesne integracje (2013), Aporie architektury (2012), Writing on Fragments: Philosophy, Architecture, and Horizons of Modernity (2009). Redakcja naukowa m.in. tomu Awangarda w bloku (2009); publikacje w serii Ashgate Studies in Architecture, „The Journal of Architecture”, „Montreal Architectural Review”, „Serbian Architecture Journal”. Kuratorka wystaw: Transfer: Jarosław Kozakiewicz w Pawilonie Polskim na 10. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji (2006), Memory Foundations: Daniel Libeskind w Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki (2004). W latach 2014–2018 prowadziła projekt badawczy Historia wystaw w Zachęcie — Centralnym Biurze Wystaw Artystycznych 1949–1970 finansowany ze środków Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki (zacheta.art.pl/projekt-badawczy). Jedna z jej ostatnich prac na temat historii wystaw to Heartfield im Zentralbüro für Kunstausstellungen in Warschau (1964), kunsttexte.de (2018).
jest kuratorką od 2005 roku, mieszka w Londynie. W 2016 roku została kierownikiem studiów kuratorskich w Whitechapel Gallery. Opracowała innowacyjny program wystaw badawczych, które odbywają się w Archive Gallery będącej częścią WG. Od 2012 roku kieruje programem NEON Curatorial Exchange & Award, wspierającym młodych kuratorów, prowadzonym przez organizację NEON za pośrednictwem Whitechapel Gallery. Współdyrektorka Biennale w Atenach w latach 2016–2017 i współkuratorka wystawy Waiting for the Barbarians w 2016 roku. Od 2017 roku kontynuuje współpracę z Biennale jako dyrektor ds. badań i sieci międzynarodowych. Zrealizowała wiele projektów, w tym wystawy: John Latham: Anarchive (2010), Rothko in Britain (2012), Aspen Magazine: 1965–1971 (2012), Black Eyes & Lemonade: Curating Popular Art (2013), Stephen Willats: Concerning Our Present Way of Living (2014), Intellectuals Barbarians: The Kibbo Kift Kindred(2015–2016), Imprint 93 (2016), Guerilla Girls: Is It Even Worse in Europe (2016), Killed Negatives: Unseen Images of 1930s America (2018), Staging Jackson Pollock (2018), ostatnio: Queer Spaces: London, 1980s–Today oraz Sense Sound Sound Sense: Fluxus Music, Scores and Records from the Bonotto Collection (2019). W 2018 roku współpracowała z rzeźbiarzem Andreasem Lolisem przy dużym projekcie finansowanym przez organizację NEON zrealizowanym w ogrodach i wnętrzach British School w Atenach.
historyczka sztuki i badaczka literatury w dziedzinie slawistyki, profesor historii sztuki (specjalność: sztuka Europy Wschodniej, Środkowo-Wschodniej i Południowo-Wschodniej) na Uniwersytecie w Lipsku. Jej zainteresowania badawcze to kultura pamięci, polityka artystyczną, wyobraźnia przestrzenna i transfer kulturowy między Europą Wschodnią i Zachodnią, rosyjska sztuka awangardowa, sztuka w ustroju komunistycznym oraz komiks. Więcej informacji na stronie: gko.uni-leipzig.de/de/kunstgeschichte
Program:
28.11.2019 (czwartek)
11:00–11:15 Rejestracja
11:15–11:30 Hanna Wróblewska (Zachęta — Narodowa Galeria Sztuki), Gabriela Świtek (Uniwersytet Warszawski), Powitanie i wprowadzenie
11:30–12:00 Mária Orišková (Uniwersytet w Trnawie), Jak dzisiaj pisać historie wystaw: rodzaje, koncepcje i możliwe podejścia
12:00–12:30 Pavlína Morganová (Akademia Sztuk Pięknych w Pradze), Historia wystaw — wystawy w historii
12:30–13:00 Dyskusja
13:00–14:30 Przerwa obiadowa
Sesja 2
14:30–16:00
Prowadzenie: Agata Jakubowska (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu)
14:30–15:00 Tanja Zimmermann (Uniwersytet w Lipsku), Język polityki a praktyka artystyczna: wystawy i krytyka sztuki w Jugosławii, 1950–1970
15:00–15:30 Ljiljana Kolešnik (Uniwersytet w Zagrzebiu), Jakościowa i ilościowa analiza sieci wystaw Nowych Tendencji a międzynarodowa scena artystyczna lat 60.
11:30–12:00 Klara Kemp-Welch (Courtauld Institute of Art, Londyn), Wystawy jako pretekst do kontaktów społecznych w Europie Środkowo-Wschodniej w latach 70.
12:00–12:30 Wiktor Komorowski (Courtauld Institute of Art, Londyn), Wystawy grafiki w okresie zimnej wojny: Triennale Grafiki w Tallinie (1968) i odwrócona moc graficznego obrazu; Petra Skarupsky (Uniwersytet Warszawski), Czechosłowackie wystawy w Polsce: Sztuka walcząca (1967)
12:30–13:00 Dyskusja
13:00–14:30 Przerwa obiadowa
Sesja 5
14:30–16:00
Prowadzenie: Daniel Muzyczuk (Muzeum Sztuki w Łodzi)
14:30–15:00 Elitza Dulguerova (INHA/Université de Paris I), Rekonstrukcja niedokończonej historii zakończonego biennale. Projekt badawczy INHA dotyczący Międzynarodowego Biennale Młodych (Paryż, 1959–1985)
15:00–15:30 David Morris (Afterall/University of the Arts, Londyn), Czy wystawa jest festiwalem? Festiwale i światy, 1977–1989
15:30–16:00 Dyskusja
16:00–16:30 Przerwa na kawę
Sesja 6
16:30–18:30
Prowadzenie: Tomasz Fudala (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie)
16:30–17:00 Eeva-Liisa Pelkonen (Yale University, New Haven), Wystawianie teorii (architektury): Reima Pietilä — trzy wystawy
17:00–17:30 Simone De Iacobis, Małgorzata Kuciewicz (Centrala, Warszawa), Gramatyka wystaw
17:30–18:30 Podsumowanie — dyskusja
19:00
V edycja konkursu stypendialnego ±∞Zachęta – przyznanie nagrody Fundacji Gessel dla Zachety zwycięskim projektom.
organizator: Gabriela Świtek współpraca ze strony Zachęty: Zofia Koźniewska, Marta Miś patronat: Sekcja Polska Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA partnerzy: British Council, Instytut Francuski, Instytut Słowacki, Czeskie Centrum, Kancelaria GESSEL
Na Twój adres e-mail wysłaliśmy link z potwierdzeniem rejestracji. Kliknij w podany wewnątrz link żeby w pełni aktywować konto.
Rejestrując się w serwisie możesz dodawać ważne dla Ciebie wydarzenia i wystawy do swoich ulubionych. Do ulubionych możesz również dodać obiekty z kolekcji, oraz mediateki i publikacji, które udostępniamy na otwartej licencji Creative Comons. Dzięki temu możesz pobierać publikacje, książki, filmy i wiele innych.
