Kolekcja Zachęty

Praca z późnego okresu twórczości artysty, w którym kontynuował poszukiwania w nurcie abstrakcji geometrycznej. Stażewski zmierzał do ograniczenia języka plastycznego, „zawężenia problemu do jednego tylko rozwiązania — powtarzania jednej formy w różnych układach”.

Czy awangardowe zmiany w sztuce zawsze wiążą się ze zmianą pokoleniową? Dowcipnie skomentował to Paweł Susid w pracy z 1986 roku.

Praca doskonale wpisuje się w cykl rzeźb, w którym artystka coraz silniej łączyła motywy autobiograficzne z zainteresowaniem nowymi materiałami.

W swoich pracach artystka poszukiwała jak największej syntezy dla przedstawień ciała ludzkiego czy elementów pejzażu, ukazując je w charakterystycznym odrealnieniu.

Praca w formie karmnika, przedstawiającego makietę budynku Zachęty w skali 1:100, powstała na pierwszą edycję wystawy  Spojrzenia (2003) jako funkcjonujący obiekt użytkowy.

Oniryczne, surrealistyczne malarstwo Marii Anto odkryliśmy na nowo dzięki wystawie z 2017 roku. To jeden z najbardziej nostalgicznych obrazów artystki w naszej kolekcji.

W pracach przygotowanych na wystawę w Zachęcie (2011) artystka porusza problem cenzury w sztuce polskiej w po roku 1989. W serigrafii z serii Antykolaż przywołuje słynną akcję obierania ziemniaków w Małym Salonie.

Przedostatnia edycja Spojrzeń (2019) przyniosła główną nagrodę Dominice Olszowy. W kolekcji Zachęty znajduje się instalacja artystki Peep Show – zrealizowana na wystawę w Rastrze „mówiącą o intymnych relacjach sztuki z wódką”.

Artystka wygrała konkurs w 2015 roku. Rzeźbiarka, autorka instalacji, performerka, w swoich obiektach zaciera granice między sztucznym a naturalnym.

Cykl kolaży złożonych z banknotów odsłania skomplikowane zależności rynkowe. To jedna z dwóch prac Konrada Smoleńskiego – zwycięzcy edycji konkursu z 2011 roku.

Nazwa Deutsche Bank wykuta w ścianie galerii? Dokumentacja instalacji Rafała Jakubowicza wykonanej na wystawę konkursową w roku 2007.

Laureatka drugiej nagrody na Spojrzeniach 2005 to Anna Orlikowska – fotografka, autorka wideo i instalacji. Poruszający problem przemijania i śmierci tryptyk Dance macabre powstał w 2004 roku.

Jedna z kilkudziesięciu prac artysty w kolekcji Zachęty.

Kolejny środowiskowy portret pędzla Dwurnika, a na nim Danusia, Milada, Anda, Basia i Wiesia.

Seria ośmiu fotografii zatopionych w przeźroczystym laminacie. Fragmenty ciała artystki i kobiet z nią spokrewnionych układają się w portret ukazujący przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Znak, język, gest, czyli Zbigniew Libera w archiwum gestów Zofii Kulik.

Znaczenie słowa i wizualność słowa. Przypominamy pracę jednego z najwybitniejszych przedstawicieli poezji konkretnej.

Na wystawie Zimna rewolucja nie mogło zabraknąć twórczości jednego z najwybitniejszych malarzy tego czasu. My przypominamy jego pracę z naszej kolekcji.

Jeden z najbardziej znanych wyścigów kolarskich w Europie Wschodniej w graficznym ujęciu Dawskiej.

Przejmująca i wciąż aktualna praca pokazująca nasz stosunek do zwierząt.

Zachęta, kościół ewangelicki i Pałac Kultury w tle — zrealizowana techniką suchej igły grafika z 1962 roku.

W zbiorach Zachęty znajduje się ascetyczny autorportret malarza-filozofa, profesora warszawskiej ASP.

Rzeźbiarski autoportret artystki złożony z fragmentów dłoni: kciuka oraz odciętego od niego opuszka palca.

Wczesna praca studencka artystki prezentuje siedem niewielkich rzeźb anorektycznego ciała.

Praca z cyklu przedstawiającego przedmioty codziennego użytku, w której wzorem stały się lalki — w widoczny sposób zmodyfikowane.

Drzewa w malarskim ujeciu Dobkowskiego — malarza, rysownika, grafika, autora form przestrzennych.

Rękawiczka, rzeżucha, żywica — to jeden z obiektów z naszej kolekcji obecnych na wystawie Rzeźba w poszukiwaniu miejsca.

Spośród wielu prac Krystiany Robb-Narbutt w naszej kolekcji postanowiliśmy przypomnieć jeden z jej niezwykłych obiektów.

Przewrotna wystawa Karola Radziszewskiego (2009) i przewrotna praca, grająca z historią Zachęty przed- i powojennej.

Portret Zachęty pędzla Edwarda Dwurnika powstał w 1992. Gmach galerii wpisuje się w miejski pejzaż, a w nim odnajdziecie wiele znanych postaci…

Najnowszy rzeźbiarski nabytek do naszej kolekcji!

„Dlaczego wieże? Bo są, bo prowokują, bo tak sterczą” — pisała artystka o swoich pracach w latach 90.

Fotografia prezentowana na wystawie artysty w Zachęcie w 2014 roku, będącej opowieścią o autorze i jego otoczeniu.

Wykorzystane przez artystę w jego instalacji z 1997 repliki obrazów przed wojną były częścią zbiorów Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.

Zdjęcia Kossakowskiego z cyklu Przemysł polski powstały w latach 60. na zamówienie miesięcznika „Polska”.

Z naszej kolekcji przypominamy pracę Jerzego Jarnuszkiewicza z początku lat 70. — przykład z grupy rzeźb metalowych.

Monumentalna donica ceramiczna, wykonana z oryginalnej formy zachowanej w nieczynnej spółdzielni w Łysej Górze.

Seria kilkunastu odlewów głów — zdeformowanych autoportretów artystki, pokazujących  jej zmaganiem się z chorobą.

Bardzo osobistą, poetycką twórczość artystki sytuuje się w granicach szeroko pojmowanego surrealizmu. Pełne witalności formy organiczne oraz plamy barw cechują jej prace z lat 60.

Historczyny budynek, w którym Tyrmand napisał Złego, w ujęciu Anety Grzeszykowskiej i Jana Smagi.

Wątek dzieci pojawia się w wielu realizacjach Deskur, a bohaterami serii jej prac realizowanych od 1995 roku są siostrzeńcy artystki.

Łącząc i modyfikując przedmioty i ich części, artysta tworzy zupełnie nowy obiekt — wizualne wyobrażenie rzeczy.

Jak pokazać upływ czasu? Pawlak przedstawia przemijanie za pomocą dokumentowanych na płótnie wycinków, pamiątek przeszłości, piktogramów.

Tablice do nauki alfabetów to cykl graficzny Doroty Podlaskiej, którym artystka przybliża kultury będące bardzo blisko nas.

Ewa Zarzycka – performerka, konceptualistka. Przypominamy jej rysunki z naszych zbiorów.

Duchamp i przypinka rowerowa, czyli sztuka zawłaszczania w wykonaniu jednego z najbardziej przewrotnych polskich artystów.