Praca doskonale wpisuje się w cykl rzeźb, w którym artystka coraz silniej łączyła motywy autobiograficzne z zainteresowaniem nowymi materiałami.

W swoich pracach artystka poszukiwała jak największej syntezy dla przedstawień ciała ludzkiego czy elementów pejzażu, ukazując je w charakterystycznym odrealnieniu.

Praca w formie karmnika, przedstawiającego makietę budynku Zachęty w skali 1:100, powstała na pierwszą edycję wystawy  Spojrzenia (2003) jako funkcjonujący obiekt użytkowy.

Oniryczne, surrealistyczne malarstwo Marii Anto odkryliśmy na nowo dzięki wystawie z 2017 roku. To jeden z najbardziej nostalgicznych obrazów artystki w naszej kolekcji.

W pracach przygotowanych na wystawę w Zachęcie (2011) artystka porusza problem cenzury w sztuce polskiej w po roku 1989. W serigrafii z serii Antykolaż przywołuje słynną akcję obierania ziemniaków w Małym Salonie.

Przygotowana przez Hannę Wróblewską wystawa Marlene Dumas była pierwszą prezentacją tej wybitnej artystki w Polsce. Zachęcamy do lektury tekstów towarzyszących ekspozycji.

Tytuł indywidualnej wystawy artystki pochodził od nazwy perfumerii na rogu ulic Kruczej i Żurawiej w Warszawie.  Od lat 60. reklamował ją stylowy neon. W latach 80. został on zdjęty, a w latach 90. zamiast niego pojawiła się „billboardowa dziewczyna”. Jej wizerunek wykorzystała Joann Zielińska w projekcie plakatu wystawy.

„Cały mój «sekret» polega na kombinacji poszczególnych elementów, nitki, koloru, rodzaju surowca. […] Inna jest czerń matowej wełny, inna błyszczącego jedwabiu, inna biel konopi, surowego owczego runa lub sznura do bielizny i jego bowiem używam do swych tkanin”. O wystawie artystki w CBWA w 1965 pisze Karolina Zychowicz.