Ta strona korzysta z plików cookies. Więcej o naszej polityce prywatności.

Fotodokumentacja

Wszystko

Fotografia kolorowa. Front budynku Zachęty wieczorową porą. Rzeźba tęcza, prostokątny kształt w kolorach tęczy. Pod tęczą stoi grupa osób. Na schodach Zachęty stoi duży, biały, kwadratowy ekran, na którym wyświetlane są nazwiska artystów. Imiona i nazwiska wymieniane są pod sobą „Christian Schmidt-Rasmussen, Fin Serck-Hanssen, Ingeborg Strobol, Cuco Suarez, Dermot Seymour, Ernesto Tataflore, Gor Tchahal, Laco Teren, Artur Nacht-Samborski, Andrzej Kurzawski, Włodzimierz Cygan”
ALT: rysunek instruktażowy z podpisami przedstawiająca kolejne etapy. Napis: Instruktarz przytulania budynku. Kolejność: znajdź budynek, stań pół metra od niego, rozłóż ręce na boki i utrzymaj pod kątem dziewięćdziesięciu stopni, złap osobę obok za ramię lub bark, zrób krok do przodu o pół metra, połóż czoło lub policzek na budynku, przytul i obejmuj z całych sił ze wszystkimi..
Zdjęcie. Ekipa telewizyjna rozmawia z kobietą w czarnej garsonce. Za kobietą spory obraz: krzyż z białych kwadratów na jasnobrązowym tle.
Zdjęcie z wystawy. Starsze osoby stoją tyłem. Dotykają i oglądają rzeźbę z tkaniny z naszytym mnóstwem małych rysunków twarzy.
Grupa gimnastykujących się ludzi w plenerze, wśród drzew.
zdjęcie z wernisażu wystawy: widać dłonie trzymające telefon komórkowy, które robią zdjęcie pracy wiszącej na ścianie
zdjęcie: świetlik Zachęty w holu głównym. Pod nim zawieszona jest metalowa instalacja z okręgów Izy Tarasewicz.
zdjęcie: w ciemnym pomieszczeniu widać zwisające z sufitu korzenie i karpy drzew
zdjęcie: 6 pralin/czekoladek w różnych kształtach, na których jako ozdoby znajdują się suszone owady
Zdjęcie: schody prowadzące do wejścia głównego Zachęty; trzy pary drzwi przedzielone dwoma pilastrami. Przed środkowymi drzwiami stoi kobieta trzymająca obraz – turkusową betoniarkę na ciemno różowym tle
Archiwalne zdjęcie Zachęty z dwudziestolecia międzywojennego – klasycyzujący budynek z tympanonem i kolumnami.
Zdjęcie: widok ekspozycji. Na ścianie wiszą 4 małe obrazki, na środku ściany znajduje się przejście do kolejnej sali ekspozycyjnej, gdzie w ciemności widać ekran z projekcją filmową
Czarno-białe zdjęcie. Na kotarze zawieszone jest zdjęcie, przednim stoją dwie kobiety,które imitują gest ze zdjęcie: dwie dłonie dotykające się palcami wskazującymi
Rzeźba: niska postać ludzka, z której brzucha wyłania się głowa psa lub wilka. Postać patrzy ku górze
Sala wystawowa, na środku monumentalna, abstrakcyjna rzeźba – zdeformowana konstrukcja fasady budynku
Otwarcie wystawy. Na pierwszym planie tłum ludzi, w tle monumentalne, powyginane kręte schody – rzeźba Moniki Sosnowskiej
Na zdjęciu rozłożyste drzewo; na gałęziach i pod drzewem pięć kobiet w różnokolorowych, zwiewnych sukniach. Jedna zwiesza się na rękach, inna siedzi na leżaku w towarzystwie mężczyzny. W tle ulica, samochody, rowerzyści, budynki.
Zdjęcie przedstawia zielone rośliny na powierzchni wody. Różne gatunki gęsto pokrywają taflę. Wśród nich można wyróżnić między innymi: drobniutką rzęsę, czy lilie wodne.
Fragment białej sali wystawowej przedzielonej czarną ścianą. Na białej ścianie obraz w pomarańczowej tonacji. Na czarnej ścianie dwa obrazy powieszone tuż nad ziemią i jeden nad nimi. Nad wszystkim biały odręczny napis: Nie licz na nic.
Zdjęcie. Industrialny pejzaż. Nowoczesny a zniszczony i opuszczony budynek z mnóstwem zardzewiałych rur. Nad nim most. W tle wielkie miasto.
Zdjęcie: przeskalowany mebel z jasnej sklejki – częściowo ażurowa meblościanka o dużej liczbie szafek i półek; w dwóch wnękach - rozkładane: fotel, łóżko i stół (z dostawionymi dwoma krzesłami); na jednej z półek – telewizor.
Na zdjęciu: chłopiec, który przechodzi na czworakach przez kolorowe, przezroczyste kubiki – z zielonego do niebieskiego; w tle inne dzieci.
Wnętrze z wysokim rusztowaniem pośrodku, stelażem oświetlenia pod sufitem; podłogę zajmuje ogromny, przeskalowany biały kombinezon z hełmem i olbrzymią rękawicą na pierwszym planie.