Projekcja na budynku Zachęty poprzedziła otwarcie monograficznej
wystawy artysty Pomnikoterapia. Wodiczko ożywił fasadę galerii, wpisując
w dwa pilastry dźwigające tympanon sylwetki kobiet biorących na siebie
rolę kariatyd. Bohaterki projekcji rozmawiają ze sobą, niekiedy zwracają
się wprost do widzów zebranych przed budynkiem. Opowiadają o swoich
doświadczeniach związanych z przemocą fizyczną i psychiczną. Są nie
tylko jej ofiarami, ale i sprawczyniami. Dzielą się z widzem własnymi
doświadczeniami z alkoholizmem, nierównym statusem społecznym czy
prawnym. Oddając głos kobietom, artysta umożliwił im dokonanie pewnego
rodzaju psychoterapii przez opowiedzenie swoich przeżyć, ale także
postawienie konkretnych pytań władzom. Wszystkie te wypowiedzi wydają
się służyć pokazaniu dyskryminacji kobiet w życiu społeczno-politycznym
demokratycznego państwa.