Ekonomia zmysłów to pojęcie, jakiego używa amerykańska badaczka Anita Chari analizując działania artystyczne, które badają napięcia wewnątrz globalnego systemu polityczno-ekonomicznego. U jej podstaw leży współczesne podejście do pracy i kapitału oraz ich ekonomicznych nośników — towarów, w tym również dzieł sztuki coraz częściej stających się fetyszami. To właśnie sztuka wytwarza podwójną iluzję: z jednej strony elitarną iluzję posiadania czegoś drogocennego, z drugiej — uczestnictwa w spektaklu kultury dopuszczającym uczestników na zasadach demokratycznych. Zarówno na wystawie Bogactwo, jak i w twórczości Jacka Malinowskiego czy w praktykach konserwacji dzieł sztuki współczesnej ujawnia się ten iluzoryczny potencjał. Okazuje się, że w procesie wystawiania i konsumpcji sztuki granica pomiędzy tym, co wyobrażone a tym, co realne zaciera się w sposób niezauważalny.

prowadzenie: Magdalena Zięba