Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki

artyści: Włodzimierz Jan Zakrzewski, Teresa Murak, Krystiana Robb-Narbutt, Robert Maciejuk, Pedro Cabrita Reis, Jan Dobkowski, Józef Gielniak, Janusz Halicki, Maciej Haufa, Zenon Januszewski, Andrzej Kalina, Bartosz Mucha, Janusz Piotrowski, Marian Kruczek, Leszek Rózga, Krzysztof Wieczorek, Jacek Sowicki
kuratorka: Maria Świerżewska-Franczak
projekt Tralabum i mubalarT: Włodzimierz Jan Zakrzewski z udziałem Roberta Maciejuka
współpraca: Michał Silski
projekt Alicja w nie wielkim salonie: Kuba Bąkowski

Alicja po drugiej stronie (bliźniaczy projekt do Alicji w Ogrodzie Saskim Włodzimierza J. Zakrzewskiego) usytuowana została w dolnych salach Zachęty. Tu inspiracją i punktem wyjścia stały się zabawy Carrolla ze skalą, perspektywą i przestrzenią. Instalacją otwierającą, w Małym Salonie, jest Acilja w nie wielkim salonie autorstwa Kuby Bąkowskiego. Artysta odwołując się do absurdalnej logiki marzenia sennego, dzieli ciało Alicji na elementy w różnych skalach, pozycjach i barwach, by ponownie je połączyć poprzez obiektyw camery obscura lub zabytkowego aparatu fotograficznego. Stare urządzenie optyczne zadziała jak soczewka skupiająca rozszczepioną rzeczywistość. Obiekt ten, niczym ciastko z etykietką „zjedz mnie”, wprowadzi publiczność w pomniejszony świat, który będzie miała swą kontynuację w kolejnej sali — miniaturowym Gabinecie osobliwości składającym się z grafik (w dużej mierze nigdy wcześniej nie pokazywanych) i obiektów z kolekcji  Zachęty, przedstawiających fantastyczne stworzenia, pejzaże i tajemnicze przedmioty. Alicji nie udaje się zbyt długo zachować uzyskanych wymiarów, podobnie dzieje się z przestrzenią w galerii, która szybko wróci do właściwych sobie rozmiarów. Zmianę tę podkreślają jeszcze dwie prace pochodzące ze zbiorów Zachęty, silnie kontrastujące swoją skalą z pozostałymi dziełami: Bez tytułu Pedro Cabrity Reisa oraz Table House Bartosza Muchy (fragment instalacji 52 leniwe tygodnie. Paraarchitektura). Projekt zamyka instalacja Tralabum i mubalarT Włodzimierza Zakrzewskiego, w której pojawia się obecny w Ogrodzie Saskim motyw kart, jednak w zupełnie innej skali. Dzięki zastosowanym rozwiązaniom świetlnym rozmiary sali są niejasne, a kluczową rolę pełni muzyka i jej związek z tajemniczą instalacją ujawniającą się dopiero wówczas, gdy widz jest odpowiednio blisko. Zakrzewski: „Instalacja dotyczy relacji między dźwiękiem i ruchem. Tytuł  Tralabum i mubalarT odnosi się do rozdziału IV książki Po tamtej stronie lustra i co Alicja tam znalazła, zawartość tego rozdziału i jego bohaterowie Tralabum i Tralabim mają liczne konotacje muzyczne i tańczą razem z Alicją”.