Grafiki Tarasina z tego okresu odznaczały się poetyką bardzo odległą od obowiązującego wówczas socrealistycznego wzorca. „Jaśniejszymi momentami tamtego okresu były włoskie filmy neorealistyczne z ich antyestetyzmem, autentyzmem, a przy tym niepowtarzalną poetyką codzienności i bajkowości jednocześnie. Klimat tych filmów wywarł wpływ na grafiki nowohuckiego cyklu i następnego pt. Dom” – wspominał malarz w tekście autobiograficznym, zamieszczonym w katalogu wystawy retrospektywnej, której premiera odbyła się w 1995 roku w Zachęcie⁴.